Psalms 61
1In finem, pro Idithun. Psalmus David. 2Nonne Deo subjecta erit anima mea ?ab ipso enim salutare meum.
3Nam et ipse Deus meus et salutaris meus ;
susceptor meus, non movebor amplius.
4Quousque irruitis in hominem ?
interficitis universi vos,
tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ.
5Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere ;
cucurri in siti :
ore suo benedicebant,
et corde suo maledicebant.
6Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea,
quoniam ab ipso patientia mea :
7quia ipse Deus meus et salvator meus,
adjutor meus, non emigrabo.
8In Deo salutare meum et gloria mea ;
Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.
9Sperate in eo, omnis congregatio populi ;
effundite coram illo corda vestra :
Deus adjutor noster in æternum.
10Verumtamen vani filii hominum,
mendaces filii hominum in stateris,
ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.
11Nolite sperare in iniquitate,
et rapinas nolite concupiscere ;
divitiæ si affluant, nolite cor apponere.
12Semel locutus est Deus ;
duo hæc audivi :
quia potestas Dei est, 13et tibi, Domine, misericordia :
quia tu reddes unicuique juxta opera sua.
Copyright information for
VulgCT